de race tegen de verkeerde klok

Met lichte spierpijn en femke met pijnlijke enkels waren we aangekomen in te anau. We hadden nog drie dagen en een beetje om op de tijd te zijnin auckland. De reisafstand met een gewone auto ( geen oud busje) is 24uur exclusief de bijna vier uur durende boottocht. Dus dit betekende: geen gezeur en rijden.
We hadden dezelfde dagxnog een paar uur licht en met het restje energie hebben we nog 2, 5uur gereden tot bij queenstown.
Daarna in een stuk het hele zuidereiland af naar picton. Zelfs de grootste snelwegen hier zijn toeristische wegen dus we konden stoppen bin het uitkijkpunt van de hoogste berg van het land, mt cook. En hebben heerlijk ijs gegeten in kaikoura.
Hier heeft peter ruzie gemaakt met voordringende duitsers en femke heeft een tijdje gesproken met een heel aardig nederlands stel. Zo wissel je tips en ervaringen uit en kom je soms op handige ideeen.
Net voor het donker in picton aangekomen en tijdens het rijden heeft femke de boottocht gereserveerd.
De volgende ochtend om 7u stonden we in de rij voor de boot. En werden we geco troleerd op algen. Ook bij de milford track moesten we onze schoenen in speciaal chemisch water stoppen om verspreiding van algen te voorkomen. We liepen zo goed op s hema dat we een ochtend in wellington de tijd hadden om te shoppen en nog even rond te kijken. Wellington is dudelijk de leukste stad van het land.
Met een lading sushi in de auto doorgeraced naar de laatste stop.
Hier hebben we alles gewassen, ingepakt en schoongemaakt en de laatste restjes opgegeten.
De volgende dag: auckland en stonden om twee uur braaf voor het hotel bij het vliegveld om in te checken. Er was alleen een probleem. Onze reservering stond er niet. Wat bleek nou, waren we een dag tevroeg!!!! Het was 26februari en we moesten de camper de 27e inleveren. Nog half in shock zijn we naar een camping gereden en hebben we een avondje bijgekomen op de camping en afscheidt genomen van nieuw zeeland.