toyota huilt!!

Onderweg naar mission beach ligt de plaats tully. En deze plaats is beroemd vanwege het wildwater raften. We twijfelden sterk om dit te gaan doen maar uiteindelijk tochmaar niet gedaan en de 200dollar per persoon in onze zak gehouden. Dit was toch iets te duur en geven het geld liever aan andere dingen uit.
Mission beach zag er een beetje zielig uit. Een backpackers walhalla met elke dag alle soorten feesten die je kan verzinnen was rustig nu het april was. Een leuk plekje met een mooi strand waar de palmen het zand raken. Het was echt te warm voor een wandeling dus we besloten wat ro d te rijden en daarna verder te trekken. De afstanden zijn hier veel groter, nog groter dan in zuid Australië dus soms moet je een dag of twee hard doorrijden.
Helaas zouden we die dag niet zover komen als we zouden willen.
10minuten voorbij ingham begon de auto licht ongecontroleerd te slingeren. Ik maakte een grap en op het moment dat het slingeren ophield hoorde we een hoge pieptoon van achter de auto. Femke kroop naar achter en ik keek goed inmn spiegels en kon nog net een stuk rubber afscheid zien nemen van mn achterband. Van het slingeren tot het stilstaan op de vluchtstrook was nog geen halve minuut maar we konden zien dat er hele stukken band van het wiel was verdwenen.
We konden gelukkig de auto naar een veilige plek rijden en het was tijd om te kijken of we de auto konden maken. Eerst howard bellen die mij vertelde dat het waarschijnlijk een spijker was en dat als het ons niet lukte om de band te wisselen het de wegenwacht konden laten doen. Die zou de kosten via hem doorberekenen aan ons.
Eerst maar eens zelf kijken. We hadden een krik maar geen tools om de band eraf te krijgen. Ook geen boormachine of zelfs schroevedraaier om bij de reserveband te komen. Dus toch maar bellen. Gelukkig stonden we vlakbij ingham wat een redelijke plaats is. En na 20min bellen met de wegenwacht zou er iemand uit ingham 10km weg komen.
75min later in de hitte kwam er een aussie met cowboyhoed. Ze houden hier in australie van vier dingen: cowboyhoeden , utes, countrymuziek en vlees.
hij had onze band in 10 minuten verwisseld maar hij had slecht nieuws. Onze ene voorband was versleten maar onze andere achterband kwam al los. Deze was zo slecht dat hij elk moment kon klappen. We vertelden hem dat we nog 100km naar townsville wilden maar hij raadde het sterk af. Zeker op de snelweg met 100km per uur en een paar hobbels.
Dus maar terug in een slakkentempo en opnieuw howard bellen.
aangekomen in ingham kregen we hem te pakken en hij ging even wat regelen. 15min later een smsje. Ga naar dit bandencentrum in townsville..........