de laatste lootjes

In de shelter hebben we even kunnen bijkomen en opdrogen. Op datzelfde moment begon de mist weg te trekken en kregen we vanuit de shelter een steeds beter zicht over de vallei. Toen win onze spullen weer hadden gepakten de soep en thee op was (er waren daar een paar gaspitten) liepen op langzaam naar beneden en hadden we prachtige uitzichten. Halve mistflarden en een doorbrekende zon als weerselementen bij besneeuwde bergtoppen en een groene vallei. Boven en onder ons op de berg zagen we iedereen stoppen voor fotos en het weer had niet beter kunnen zijn.
Je helpt elkaar ook met de fotos omdat iedereen verplicht is om in de hutten te overnachten en je vaak in de buurt loopt van mensen die hetzelfde tempo lopen. Zo hadden we wat contact met een rijk en zeer goed engels sprekend chinees stel en een groep Australische vriendinnen.
De lange afdaling volgde langs een rivier en watervallen en het weer bleef vanaf nu zonnig en droog. In de buurt van onze overnachtingsplek was nog een sidetrack naar de Sutherland falls, een van ee hoogste watervallen ter wereld ( meerdere dan 500m) het kostte ons wel 1, 5uur extra om deze route te lopen. Het was het meer dan waard want de watervallen waren prachtig! Dit zie je niet op een bootcruise of met de helikopter. Uitgeput na 10, 5uur lopen kwamen wr aan bij hut en zijn we, na het eten te hebben weggeschrokt in slaap gevallen.
De laatste dag was ook een lange maar gelukkig vlakke etappe. Een kleine 7uur naar de eindbestemming: sandfly point, hoe toepasselijk.
We kwamen als eerste aan en na een kleine boottocht en een 200km busrit langs de bergen zat onze ena laatste beproeving erop. Nu nog op tijd terug helemaal naar auckland....