milford track

Wisten jullie dat je diepvriesvoedsel ook in de pan kan gooien en dat dat best redelijk smaakt?
Na deze laatste maaltijd was het tijd om afscheid te nemen van onze huisgenoot en ons op te maken voor de milford track. Tijdens onze reis hebben we al veel jaloerse blikkengekregen van echte hikers omdat we dezevierdaagse wandeling doen. Hin is ook al vele maanden van te voren uitverkocht omdat er maar 40man per dag het park in mag. De verwachtingen waren hooggespannen.
Na een busrit en een boottocht van vijf kwartier kwamen we aan bij het startpunt en de eerste dag was een gemakkelijke vijf kilometer die rexelijk vlak was. De overnachtingsplaatsen blijven blomhutten en met een pannetje en wat klantenklaar voedsel zorg je voor je eten. Helaas hebben we die namiddag weinig buiten kunnen zitten want de zandvliegen waren bijzonder hinderlijk. Als je ging zitten of stilstaan sprongen ze bovenop je en deet40% maakt ze alleen voor twee minuten wat terughoudend maar het jaagt ze niet weg.
Gelukkig was dit het ergste punt met de zandvliegen. Ze bleven hinderlijk aanwezig maar niet meer zo erg.
De tweede dag begon de track pas echt. Een lange wandeling met onze bepakking en we zagen wat zeldzame dieren o.a. blauwe eenden en een whacker , dit is een op een kiwi lijkende vogel met enorme poten en maakt het geluid van een krijsend kind dus we schrokken ons rot in het bos.
Langzaam klim je wat omhoog en wordt de bebossing wat minder. De laatste 1, 5uur begon het hard te regenen en trokken we snel onze regenkleding aan.
Nu begrepen we waarom het in de regen mooier is. Overal komen watervallen tevoorschijn. Een voorbeeld: toen we aankwamen bij onze hut naast een bergkam zagen we vier watervallen op die berg. De volgende ochtend toen het droog was, was er niet een van over.

Doorweekt en koud kwamen we diep in de middag aan na rond 7u sochtends te zijn vertrokken. Met de zware bepakking is een frisse ochtend makkelijkrr wandelen dan 20graden.
Ik wilde een vuur maken bij de openhaard en een oudere man nam het initiatief want iedereen had het koud. Jammer dat het hem 2, 5uur duurde om het aan te krijgen. We zijn die avond ook vroeg gaan slapen.

De derde dag zou de zwaarste moeten zijn met de klim naar het hoogste punt. We waren weer vroeg vertrokken en femke had hrt erg zwaar op sommige stukken en de mist was vrij dik op de berg. Op de top waaide het zo hard en was het zo mistig dat we meteen zijn doorgelopen naar een shelter. Een shelter is jniek voor de milford track en op sommige plekken staat er een om te kunnen schuilen tegen hevige regen of wind.