Luchtballon deel 2
Door: Peter
Blijf op de hoogte en volg Peter
10 Februari 2015 | Nieuw Zeeland, Christchurch
Na een tijd door de region te hebben rondgereden en nog geen plek te hebben gevonden voor nacht, zijn we bij een Motor Lodge naar binnen gestapt. Deze vroegen 125dollar, voor een klein motelkamertje!!!!!!
Half verslagen naar een informatiebord gelopen en eindelijk vonden we iets in de buurt! 15minuten rijden van de zogenaamde ophaalplek!
Die ochtend moesten we er rond 4.50 uit zodat we om iets over 5 konden gaan rijden. Het was hartstikke donker en je zou denken dat je een afgesproken plek in een minidorpje wel kan vinden. Dat wordt alleen een iets groter probleempje als dat plekje een van de vele boerderijen zijn met vele hectaren aan land!
Gelukkig heeft femke niets aangereden en konden we het uiteindelijk vinden. Er ging een grote groep Chinezen mee die echt veels te laat waren waardoor we eigenlijk te laat vertrokken. Gelukkig was er ook een belgisch meisje waardoor we toch nog enig sociaal contact hadden. Het was wel hilarisch om de chinezen (die geen engels konden) te zien helpen (althans proberen) om een luchtballon in de lucht te krijgen. De hele activiteit was semi-interactief waardoor iedereen moest helpen zodat we uiteindelijk in de lucht konden. We moesten helpen om alles in/uit te vouwen of de luchtballon open houden zodat er koude lucht in kon etc.
Na wat spraakproblemen en hilarische momenten met de Chinezen konden we rond 6.15 eindelijk de lucht in.
De zon kwam langzaam op vanachter de wolken en we hadden een hele mooie zondsopkomt vanuit de luchtballon.
Met mijn hoogtevrees ging het gelukkig goed want de ballon bleef hartstikke stil en was erg stabiel.
Het uizicht was prachtig en we gingen een tijdje boven de wolken.
De ballonvaarder gaf ons soms nog wat extra informative ( niet aan de chinezen want die besloten tijdens het opstijgen in de ''brace-position'' te gaan zitten, waar je in moest als we gingen landen) of ze gingen een toilet zoeken terwijl letterlijk 2 minuten daarvoor de eigenaar zei dat hij eerst een safety-breefing wilde doen.
Gelukkig ging het allemaal goed en het was het zeker waard.
De landing was ook erg speciaal want de ballonmand schuurt over de grond en af en toe klapt hij er hard op. Je komt uiteindelijk dus ook op z'n kant te liggen.
We vierden de veilig landing met Champagne, en Femke mocht de kurk houden die geluk brengt. Dat is altijd mooi meegenomen.
De vaart duurde ongeveer 1-1.30 uur en het was dus nog ochtend toen we klaar waren.
Nog vol adrenaline onderweg naar Arhturs Pass. Een bergpassage in de Alpen. Dit is een prachtige autoroute (misschien wel mooier dan de Queen Charlotte track) die je langzaam tussen de Bergen voert.
Het weer betrok wel langzaam en toen we eenmaal aankwamen was het grauw,koud en miezerde het.
Aangekomen in het dorpje hadden we even internet en hebben we meteen weer een tour voor de volgende dag geboekt. Ongelooflijk dat dit allemaal zo op kort termijn kan in het hoogseizoen!!
Arthurs Pass is wel een plek om wat voorzichtig te zijn omdat het weer hier heel erg veranderlijk is en kleine stroompjes op de heenweg gemakkelijk veranderen in rivieren die tot je middel komen. Eerst geloofden we het niet zo maar nu zo langzamerhand wel. We moesten op een klein wandelingetje die middel ook al eerder terug omdat een deel van de wandeling was ondergelopen.
In Arhturs Pass hebben ze Kia's dat zijn enorme papagaaien die deuren openmaken, cafe's binnenwandelen en je beroven waar je bijstaat. Ook hebben we een zeldzame Yellowhead/mohua gezien die alleen op special plekken in Nieuw-Zeeland (verder nergens in de wereld) te zien is. Er liep ook nog een wandelende tak die bijna zolang was als Femke's hand de camper binnen dus het was een hele gezellige boel in Arthurs Pass.
Die dag daarna heb ik een wandeling: Avalanche Peak, gewandeld die je naar de top van een berg brengt. 1100m klimmen in 2.6km. Harstikke leuk maar door wind boven de boomgrens erg gevaarlijk.
Gelukkig was het weer redelijk en veilig genoeg om te doen. Na een grote portie friet en chocomelk om warm te worden in de kou en nu zeer harde regen naar de Westkust gereden.
Half verslagen naar een informatiebord gelopen en eindelijk vonden we iets in de buurt! 15minuten rijden van de zogenaamde ophaalplek!
Die ochtend moesten we er rond 4.50 uit zodat we om iets over 5 konden gaan rijden. Het was hartstikke donker en je zou denken dat je een afgesproken plek in een minidorpje wel kan vinden. Dat wordt alleen een iets groter probleempje als dat plekje een van de vele boerderijen zijn met vele hectaren aan land!
Gelukkig heeft femke niets aangereden en konden we het uiteindelijk vinden. Er ging een grote groep Chinezen mee die echt veels te laat waren waardoor we eigenlijk te laat vertrokken. Gelukkig was er ook een belgisch meisje waardoor we toch nog enig sociaal contact hadden. Het was wel hilarisch om de chinezen (die geen engels konden) te zien helpen (althans proberen) om een luchtballon in de lucht te krijgen. De hele activiteit was semi-interactief waardoor iedereen moest helpen zodat we uiteindelijk in de lucht konden. We moesten helpen om alles in/uit te vouwen of de luchtballon open houden zodat er koude lucht in kon etc.
Na wat spraakproblemen en hilarische momenten met de Chinezen konden we rond 6.15 eindelijk de lucht in.
De zon kwam langzaam op vanachter de wolken en we hadden een hele mooie zondsopkomt vanuit de luchtballon.
Met mijn hoogtevrees ging het gelukkig goed want de ballon bleef hartstikke stil en was erg stabiel.
Het uizicht was prachtig en we gingen een tijdje boven de wolken.
De ballonvaarder gaf ons soms nog wat extra informative ( niet aan de chinezen want die besloten tijdens het opstijgen in de ''brace-position'' te gaan zitten, waar je in moest als we gingen landen) of ze gingen een toilet zoeken terwijl letterlijk 2 minuten daarvoor de eigenaar zei dat hij eerst een safety-breefing wilde doen.
Gelukkig ging het allemaal goed en het was het zeker waard.
De landing was ook erg speciaal want de ballonmand schuurt over de grond en af en toe klapt hij er hard op. Je komt uiteindelijk dus ook op z'n kant te liggen.
We vierden de veilig landing met Champagne, en Femke mocht de kurk houden die geluk brengt. Dat is altijd mooi meegenomen.
De vaart duurde ongeveer 1-1.30 uur en het was dus nog ochtend toen we klaar waren.
Nog vol adrenaline onderweg naar Arhturs Pass. Een bergpassage in de Alpen. Dit is een prachtige autoroute (misschien wel mooier dan de Queen Charlotte track) die je langzaam tussen de Bergen voert.
Het weer betrok wel langzaam en toen we eenmaal aankwamen was het grauw,koud en miezerde het.
Aangekomen in het dorpje hadden we even internet en hebben we meteen weer een tour voor de volgende dag geboekt. Ongelooflijk dat dit allemaal zo op kort termijn kan in het hoogseizoen!!
Arthurs Pass is wel een plek om wat voorzichtig te zijn omdat het weer hier heel erg veranderlijk is en kleine stroompjes op de heenweg gemakkelijk veranderen in rivieren die tot je middel komen. Eerst geloofden we het niet zo maar nu zo langzamerhand wel. We moesten op een klein wandelingetje die middel ook al eerder terug omdat een deel van de wandeling was ondergelopen.
In Arhturs Pass hebben ze Kia's dat zijn enorme papagaaien die deuren openmaken, cafe's binnenwandelen en je beroven waar je bijstaat. Ook hebben we een zeldzame Yellowhead/mohua gezien die alleen op special plekken in Nieuw-Zeeland (verder nergens in de wereld) te zien is. Er liep ook nog een wandelende tak die bijna zolang was als Femke's hand de camper binnen dus het was een hele gezellige boel in Arthurs Pass.
Die dag daarna heb ik een wandeling: Avalanche Peak, gewandeld die je naar de top van een berg brengt. 1100m klimmen in 2.6km. Harstikke leuk maar door wind boven de boomgrens erg gevaarlijk.
Gelukkig was het weer redelijk en veilig genoeg om te doen. Na een grote portie friet en chocomelk om warm te worden in de kou en nu zeer harde regen naar de Westkust gereden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
