Zuider-eiland
Door: Peter
Blijf op de hoogte en volg Peter
05 Februari 2015 | Nieuw Zeeland, Wellington
27-1: de oversteek naar Picton.
De bootreis duurde zeker 3 uur maar ondanks dat je op de ferry zit voel je je toch echt een toerist. De ferry vaart door een deel van de Marlborough Sounds, wat een heel mooi natuurgebied is. Het is toch even heel anders dan de Ferry naar Texel (niets tegen Texel natuurlijk)
Het havenplaatsje Picton ligt in een baai met bergen aan beide kanten. Het water is azuurblauw en met de palmbomen geeft het een zeer tropisch effect. In het dorpje zelf valt niet zoveel te doen maar de Visitor Centre gaf ons een goede tip om een deel van de Queen Charlotte track te wandelen. Je boekt bij hun (of gaat zelf in de buurt opzoek) naar een hut of campsite en doet een deel van de meerdaagse wandeling. We hadden geen zin om de hele wandeling te doen dus een dagje is wel voldoende. Ook hebben we een hut geboekt bij het Abel Tasman Nationaal Park waar we in ieder geval WEL zeker wisten dat we een deel gingen lopen.
De autoroute naar de Queen Charlotte Track loopt over de (logisch gevonden naam) Queen Charlotte Drive. Deze wordt geroemd dus dat moesten we zelf maar eens onderzoeken.
De autoroute is inderdaad de mooiste route die we tot nu toe hebben gereden. Je rijdt langs de fjorden ( wat officieel geen fjorden zijn maar ik noem het maar even zo) met schitterend uitzicht.
We hadden een camping opgezocht die ons vlak bij de Track bracht en via een heel eng, smal en stijl bergpaatje met stenen en gravel moesten we naar beneden rijden. Onze remmen kon je ondertussen al ruiken en de deuren gingen niet altijd meer goed dicht (maar hij werkte nog) maar onze Mazda bracht ons bij de camping.
Alle campings hier liggen aan het water met een mini privestrand in een baai.
Het was zo mooi dat we besloten hadden om hier de rest van de dag te blijven en lekker te gaan zwemmen in de baai.
De eigenaar legde nog wel uit waar je lekker kon wandelen maar wij hadden het strand gevonden!
Het was ook lekker rustig op de camping en hadden alle ruimte voor ons zelf.
Die nacht hebben we 2 rare kiwisoorten gezien. We konden ze nog niet thuisbrengen maar het zijn internet hele rare dieren.
Het is nog wel een stukje rijden naar het Abel Tasman gebied en na een tussenstop in Nelson ( waar we opnieuw onze schotse vrienden vanuit Rotorua en Waitomo tegenkwamen) zochten we een camping op na 10km op een bergachtige gravelweg en maakten we ons klaar voor de wandeling over de Abel Tasman coastal Track
De bootreis duurde zeker 3 uur maar ondanks dat je op de ferry zit voel je je toch echt een toerist. De ferry vaart door een deel van de Marlborough Sounds, wat een heel mooi natuurgebied is. Het is toch even heel anders dan de Ferry naar Texel (niets tegen Texel natuurlijk)
Het havenplaatsje Picton ligt in een baai met bergen aan beide kanten. Het water is azuurblauw en met de palmbomen geeft het een zeer tropisch effect. In het dorpje zelf valt niet zoveel te doen maar de Visitor Centre gaf ons een goede tip om een deel van de Queen Charlotte track te wandelen. Je boekt bij hun (of gaat zelf in de buurt opzoek) naar een hut of campsite en doet een deel van de meerdaagse wandeling. We hadden geen zin om de hele wandeling te doen dus een dagje is wel voldoende. Ook hebben we een hut geboekt bij het Abel Tasman Nationaal Park waar we in ieder geval WEL zeker wisten dat we een deel gingen lopen.
De autoroute naar de Queen Charlotte Track loopt over de (logisch gevonden naam) Queen Charlotte Drive. Deze wordt geroemd dus dat moesten we zelf maar eens onderzoeken.
De autoroute is inderdaad de mooiste route die we tot nu toe hebben gereden. Je rijdt langs de fjorden ( wat officieel geen fjorden zijn maar ik noem het maar even zo) met schitterend uitzicht.
We hadden een camping opgezocht die ons vlak bij de Track bracht en via een heel eng, smal en stijl bergpaatje met stenen en gravel moesten we naar beneden rijden. Onze remmen kon je ondertussen al ruiken en de deuren gingen niet altijd meer goed dicht (maar hij werkte nog) maar onze Mazda bracht ons bij de camping.
Alle campings hier liggen aan het water met een mini privestrand in een baai.
Het was zo mooi dat we besloten hadden om hier de rest van de dag te blijven en lekker te gaan zwemmen in de baai.
De eigenaar legde nog wel uit waar je lekker kon wandelen maar wij hadden het strand gevonden!
Het was ook lekker rustig op de camping en hadden alle ruimte voor ons zelf.
Die nacht hebben we 2 rare kiwisoorten gezien. We konden ze nog niet thuisbrengen maar het zijn internet hele rare dieren.
Het is nog wel een stukje rijden naar het Abel Tasman gebied en na een tussenstop in Nelson ( waar we opnieuw onze schotse vrienden vanuit Rotorua en Waitomo tegenkwamen) zochten we een camping op na 10km op een bergachtige gravelweg en maakten we ons klaar voor de wandeling over de Abel Tasman coastal Track
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
